پیشنهادی:

پرسش های اعتقادی از آیت الله صافی گلپایگانی (دام ظله)

مدیر سایت
2,983

[سوال اول:] آیا ذات خداوند متعال و مخلوقات در اصل حقیقت وجود، اشتراک و سنخیتی دارند، مثل نور آفتاب و مراتب آن؟

[جواب:] بین خالق و مخلوق سنخیتی نیست و صریح آیه شریفه «لیس کمثله شیء» و صریح روایات، بینونت کامل بین خالق و مخلوق؛ چه در ذات و چه در صفات است، مانند روایات:

«تنزه عن مجانسه مخلوقاته…»[۱]

«ان الله خلو من خلقه و خلقه خلو منه …» [۲]

«لا یلیق بالذی هو خالق کل شی الا ان یکون مباینا لکل شی متعالیا عن کل شی»[۳]

«مباینته ایاهم مفارقته لهم…» [۴]

«کنهه تفریق بینه و بین خلقه…» [۵]

«هو باین من خلقه بما خلق علماً و قدرهً و احاطه و سلطاناً»[۶]

 

[سوال دوم:] آیا صفات خداوند عین ذات اوست؟ در روز ازل که غیر از خدا موجودی نبوده است، آیا خداوند صفت فعل داشته یا فقط صفت فعل داشته یا فقط صفت ذات بوده است؟

[جواب:] صفات ذاتیه خداوند متعال، عین ذات اوست، مثل علم و قدرت و حیات و … و صفات ذاتیه یعنی، عین ذات است نه زاید بر ذات و غیر ذات – چنان که اشاعره گویند – بر خلاف صفات فعلیه که اتصاف به آن عین ذات نیست، مثل خالق و رازق که به جهت دو فعل خلق و رزق که حادث است، و قدیم نیست. به خدا خالق و رازق گفته می شود و غیر از قدرت بر خلق و رزق و قدرت بر هر فعل دیگر است که صفت قدرت است که ذاتی است ولی قدرت داشتن بر خلق و رزق غیر از خلق کردن و روزی دادن است که حادث است؛ و به عبارت دیگر صفات فعل پروردگار، عین ذات او نیست، و به صدور فعل و آفرینش و آفریدن، و رزق و روزی دادن، بر او اطلاق می شود و کافی است برای واضح شدن این معنا که بدانیم همه اشیاء خلق خدا و فعل خدا هستند و نبودند و به فعل خدا بود شدند. و این بود شدن و خلق، فعل خداست و خداوند، فاعل این افعال است و اسامی مثل خالق، مصور، رازق، قابض، محیی، ممیت، رحمان، و رحیم که بر او اطلاق می شود، اسماء افعال الهی است؛ ولی در اصل، همه صفات فعلیه به صفات ذاتیه راجع می شود؛ قدرت بر تمام این افعال، صفت ذات است ولی به اعتبار نفس آن، اطلاق قادر بر خدا می شود ولی رازق و خالق اطلاق نمی شود و در اسماء افعال، این شعر صادق است:

عباراتنا شتی و حسنک واحد و کل الی ذلک الکمال یشیر

 

[سوال سوم:] آیا نظریه وحدت وجود، مطابق عقل و نصوص شرعی است یا خیر؟

[جواب:] وحدت وجود به معنی نفی غیریت الله من غیره من الموجودات و نفی الاثنینیه و وحدت شخصی فی دارالتحقق، باطل و خلاف نصوص کتاب از بسم الله فاتحه الکتاب تا من الجنه و الناس و نصوص سنت و احادیث متواتر است؛ اگر کسی بر این عقیده باشد واجب است به قرآن مجید و عترت رجوع نماید و توبه کند.

معارف دین، جلد سوم، صفحات ۶۶-۶۳


[۱] دعای صباح منقول از امیرالمومنین علیه السلام.
[۲] کافی؛ جلد۱، صفحه ۸۲.
[۳] توحیدمفضل، صفحه ۱۷۹
[۴] امالی شیخ مفید؛ مجلس ۳۰
[۵] توحید شیخ صدوق؛ باب التوحید و نفی التشبیه
[۶] توحید شیخ صدوق؛ باب القدره.

  • لطفا از ارسال پیام هایی که به مسائل یا شخصیت های سیاسی مربوط می شود خودداری نمائید.
  • از ارسال کامنت های توهین آمیز پرهیز شود.
  • پیام هایی که در نقد شخصیت های صوفیه معاصر ارسال شوند، به منظور رعایت برخی مصالح عموم تایید نخواهد شد.

دیدگاهتان را بنویسید